Staatsmijn Maurits centraal in privémuseum D’r Bickel Stein

In 2024 is het 50 jaar geleden dat de allerlaatste steenkool uit de Zuid-Limburg naar boven is gehaald. Het einde van eeuwenlange mijnbouw in deze provincie. Pascal Claessens (26) verzamelt onder meer spullen van de Staatsmijn Maurits, in Privémuseum D’r Bickel in Stein. Zo’n mooi eigen initiatief, dat Pascal er in april een koninklijk jongerenlintje voor heeft gekregen.

Mijnlampen, zeepbakjes, emaillen reclame- en toegangsborden, afbeeldingen van mijnschachten en koeltorens op borden, lepelrekjes, asbakken; penningen, foto’s en waardevolle papieren documenten als oude diploma’s en instructies. Stutten voor mijngangen, kolen in soorten en maten, schilderijen van de beschermheilige Sint-Barbara en stillevens van de pungels: vastgebonden, geruite handdoeken voor de boterhammen, metalen drinkfles erbij… je komt oren en ogen te kort bij D’r Bickel. En nog voordat je binnen bent, zie je al diverse mijnwagens in de tuin.

Animo gigantisch
Tijdens zijn bijbaantje in eetcafé Bickels! in Beek had Pascal ruim zes jaar geleden online een reclamebordje opgesnord van Laura eierkolen, uit de voormalige mijn in Eygelshoven. Zijn familie kende geen mijnwerkers, maar “ik heb een zwak voor verzamelen en heb geschiedenis altijd interessant gevonden.” Die combi is de ideale voedingsbodem voor zijn uitdijende collectie. Hoewel het museum aan de Havenstraat pas anderhalf jaar open is, heeft Pascal inmiddels de grootste privé mijnverzameling van Nederland. Met 200 bezoekers per jaar, was zijn intentie, “maar de animo is gigantisch: in anderhalf jaar tijd zijn er al 2500 mensen gekomen. Zoals drie, vier mannen die samen in dezelfde ploeg ondergronds hadden gewerkt. Ze hadden elkaar tientallen jaren niet meer gezien en raakten hier met elkaar aan de praat. Ontzettend leuk.”

Unieke pareltjes
Zijn partner Donna, zus Judith, Jack Kockelkoren en Andy Huveneers werken hard mee om het museum te laten groeien. Andy restaureert bovendien mijnlampen, zodat ze weer kunnen branden in je huiskamer. Pascal is trots op een aantal pareltjes. Zoals het persoonlijke setje van Arnoldus Schepers uit Stein, die als 19-jarige zijn persoonsbewijs en penningen kreeg van de Staasmijn Maurits, waar bij als mijnwerker-sleeper heeft gewerkt. En een recente aanwinst: een van de vier originele posters van de cokesfabriek van de Staatsmijn Emma uit 1920. Ook leuk: een krukje uit de verbandkamer, met het boek over 80 jaar verbandkamers waarin een foto staat van een gebroken been op dat krukje.

Zwaar mijnwerk waarderen
Hij wil met D’r Bickel vooral het besef vergroten van het belang van de basisindustrie. “De mijnen vormen het verleden van Limburg en Nederland. Als de mijnen er niet geweest waren, was 90% van de Limburgers nog steeds boer”, denkt Pascal. “En als Chemelot zou stoppen, zou dit een groot verlies voor Limburg zijn. Waar vooral jongeren niet bij stilstaan, is dat mensen vroeger in de mijnen ontzettend hard hebben moeten werken. Werk maar eens acht uur op je knieën in de herrie met een afbouwhamer, zo’n zware drilboor. Op open dagen bouwen we altijd zo’n tunnel na, zodat je dat kunt ervaren. Ik vind het belangrijk je je dat realiseert. In veel families werkte minstens één man in de mijn. Op je 14e begon je aan de Ondergrondse Vakschool OVS, op je 17e ging je ondergronds. En dat verdiende goed. Maar je moest als ploeg ook een bepaalde hoeveelheid kolen naar boven halen. Kwam je daar niet aan, dan kreeg je minder salaris.”

Op 2 juni is de volgende open dag, met het thema ‘Van kolen tot stoom’. Unieke mijnspullen en vooral penningen, papieren instructies, boekjes, persoonsbewijzen, daar is Pascal altijd naar op zoek. Neem contact op als je ze tegenkomt bij het opruimen en deze een educatieve toekomst gunt.

Je vindt Pascal en Privémuseum D’r Bickel via www.drbickel.nl en Facebook.